Bøger udgivet af Bohn Stafleu Van Loghum

In de hulpverlening is handelen het belangrijkste wat je doet, maar het is ook het laatste: er gaat een denk- en onderzoeksproces aan vooraf. Vaak zijn hulpverleners al aan het handelen of oplossen wanneer ze ontdekken dat hun oplossing niet goed werkt. Het blijkt dan dat het probleem nog onvoldoende is onderzocht, het handelen niet in lijn is met de diagnose of dat een concrete planning ontbreekt. Dit boek gaat over alle stappen die hulpverleners moeten nemen om verantwoord te handelen, volgens de zogenaamde `plancyclus¿. De auteur bespreekt de oriëntatiefase, de onderzoeksfase, de planningsfase, de uitvoeringsfase en de evaluatiefase. De stappen worden helder, concreet en geordend geformuleerd.De plancyclus in het sociaal-agogisch werk biedt een praktisch basismodel om het eigen handelen te sturen. De stappen uit de cyclus zijn ook te gebruiken om samen met collegäs en andere deskundigen kritisch (de effecten van) het eigen handelen te bekijken. Het basismodel biedt houvast om tijdens besprekingen met de cliënt gemakkelijker tot een diagnose én oplossing te komen.Deze geactualiseerde tweede druk sluit aan op het nieuwe landelijke opleidingsprofiel. Daarnaast zijn nieuwe voorbeelden en extra casusmateriaal toegevoegd.

`Het duurt te lang¿, `het kost te veel¿, `we begrijpen elkaar niet goed¿. Dit zijn veelgehoorde klachten tijdens de samenwerking tussen zorgaanbieders en vastgoedpartijen. Dat is niet alleen jammer, maar ook ernstig. Steeds meer mensen hebben aangepaste huisvesting nodig vanwege hun zorg- en ondersteuningsbehoefte. Om aan deze wensen te voldoen is het van belang dat vastgoed- en zorgondernemingen goed met elkaar samenwerken. Het samenbrengen van deze twee totaal verschillende werelden vereist de nodige kennis. 'Essenties voor samenwerking in wonen en zorg' ontrafelt de complexiteit van deze twee vakgebieden. Na een hoofdstuk over de wensen van de woonzorgvragers worden zowel de vastgoedpartijen als de zorgpartijen uitgebreid beschreven. Er ontstaat inzicht in de achtergrond, de taal, het spel, de spelers, het denken en handelen van de samenwerkingspartners uit de `andere wereld¿. Met extra aandacht voor financiële aspecten die vaak zo bepalend zijn. Het slothoofdstuk over samenwerking geeft inzicht in samenwerkingsproblemen en biedt u instrumenten om uw eigen samenwerking integraal te verkennen, vorm te geven en te verbeteren.'Essenties voor samenwerking in wonen en zorg' is een aanrader voor toezichthouders, bestuurders en managers uit de vastgoed- en de zorgsector. Het is voor het eerst dat in één boek wonen en zorg worden beschreven vanuit de perspectieven vastgoed en zorg. Met dit boek kunt u de samenwerking met uw partners versterken, om daarmee meer, sneller en beter woonzorgvastgoed te realiseren.

Stop met piekeren is een werkboek voor iedereen die kampt met overmatig piekeren. Dit werkboek wordt gebruikt door de client naast een behandeling metacognitieve gedragstherapie (zie het protocol'Metacognitieve therapie bij gegeneraliseerde angst' isbn 9789031353118). Het werkboek bevat informatie, formulieren en uitleg die de client tijdens de behandeling nodig heeft.Het werkboek Stop met piekeren is gebaseerd op metacognitieve therapeutische principes en is effectief in de behandeling van extreem piekeren. De nadruk ligt op wat de client zelf kan doen om het piekeren te stoppen, waarbij veel aandacht besteed wordt aan de manier waarop de client over het eigen gepieker denkt. De behandeling is niet direct gericht op het piekeren zelf, maar op de opvattingen die de client heeft over piekeren, de zogenoemde metacognities, die een belangrijke rol spelen bij het ontstaan en de in stand houding van extreem piekeren.Aan de hand van het werkboek leert de client hoe hij/zij anders over het piekeren kan denken en hoe hij/zij op een andere manier met moeilijke situaties om kan leren gaan in plaats van erover te piekeren.Het werkboek Stop met piekeren is onderdeel van de reeks Protocollen voor de GGZ. Elk deel geeft een sessiegewijze omschrijving van de behandeling van een specifieke psychische aandoening weer. De theorie is beknopt en berust op wetenschappelijke evidentie. Protocollen voor de GGZ is bedoeld voor psychologen, psychotherapeuten, psychiaters en andere hulpverleners in de geestelijke gezondheidszorg.

Onvrijwillige cliënten zijn personen of gezinnen die door maatschappelijk werkers (of andere hulpverleners) worden benaderd zonder dat ze zelf om hulp vragen. Sterker: soms wijzen ze hulp ronduit af. Dit boek maakt onderscheid tussen sociaal onvrijwillige en wettelijk onvrijwillige cliënten. In het ene geval is sprake van hulpverlening op basis van drang, in het andere is er een kader van dwang.Sinds het eerste verschijnen van dit boek (2001) is er veel ontwikkeld in de sfeer van onvrijwillige hulpverlening:outreachend werken, bemoeizorg, voorwaardelijke en gedwongen hulpverlening. Variaties en voorbeelden daarvan worden in deze herziene uitgave besproken. De schroom om naar mensen toe te stappen blijkt over de hele linie afgenomen: instellingen en professionals nemen hun verantwoordelijkheid. Ze komen daarmee voor indringende vragen te staan. Wanneer zelf het initiatief nemen? Op welke wijze contact leggen, en hoe zo contact te leggen dat de beoogde cliënten actief gaan participeren aan de hulpverlening?Hulpverlenen met drang en dwang mag dan in bepaalde gevallen beschouwd worden als onontkoombaar en wenselijk, het blijft gaan om werken op het scherp van de snede. Wanneer is ingrijpen in de intieme leefsfeer van mensen te legitimeren?Hulpverlenen met drang en dwang mag dan in bepaalde gevallen beschouwd worden als onontkoombaar en wenselijk, het blijft gaan om werken op het scherp van de snede. Wanneer is ingrijpen in de intieme leefsfeer van mensen te legitimeren?De keuzen die de maatschappelijk werker daarbij maakt moeten verantwoord kunnen worden: in ethische, methodische en juridische zin. Zorgvuldig hulpverlenen is hier een eerste vereiste. Dit geheel geactualiseerde boek laat zien wat daaronder wordt verstaan. Daarbij tekenen zich drie rode draden af. De eerste betreft het zogenoemde werken op twee sporen, dat enerzijds aansluit bij belangen en doelen zoals de cliënt die ziet en anderzijds bij die van de omgeving, waaronder het hulpverlenend systeem. Onderzoek en praktijkervaring wijzen uit dat het verbinden van en wisselen tussen die twee sporen juist bij het werken met onvrijwillige cliënten noodzaak is. De tweede rode draad vormt het thema motiveren. Motivatie om te participeren in een hulpverleningsproces is aanvankelijk bij onvrijwillige cliënten niet of nauwelijks aanwezig. Het is een fikse opgave voor hulpverleners om die motivatie te wekken en te richten. De derde rode draad is het streven om optimaal gebruik te maken van methodische instrumenten die bewezen effectief zijn.

Dit is een werkboek voor clienten die kampen met depressies. Het is te gebruiken naast een behandeling (cognitieve) therapie. Het werkboek bevat informatie, formulieren en uitleg die de client tijdens de behandeling nodig heeft. Cognitieve gedragstherapie bij depressie biedt een leidraad voor de behandeling van volwassen clienten met als hoofddiagnose een milde tot ernstige depressieve stoornis, met of zonder dystyme stoornis. Dit werkboek is gebaseerd op cognitief therapeutische uitgangspunten. De nadruk ligt op wat de client zelf kan doen en is effectief gebleken in het ontwikkelen van een regelmatiger en stabieler levenspatroon.Het gedetailleerde protocol maakt gebruik van bewezen effectieve cognitief gedragstherapeutische technieken. In de therapie is aandacht voor: het ontwikkelen van een regelmatiger en stabieler levenspatroon, het onderkennen van problematische cognities, negatieve gedachten of leefregels die van invloed zijn op de depressieve stemming en het leren doorbreken van deze depressogene assumpties.Dit werkboek voor de client, 'Doorbreek je depressie' is opgebouwd volgens dezelfde structuur als het protocol en vormt een essentieel onderdeel van het protocol.

In alle anatomieboeken wordt de bouw van het bekken beschreven. Ik zal dat hier niet uitvoerig herhalen. Ik wil in dit hoofdstuk wel enkele aspecten van de bouw van het bekken accentueren, vooral de aspecten die nodig zijn om de volgende hoofdstukken goed te begrijpen. 1.2 Bouw van het bekken Het bekken bestaat uit een ring , die gevormd wordt door drie botstukken: het linker en het rechter os coxae (heupbeen) en het sacrum (? guur 1.1 en 1.2). Er zijn daardoor ook drie gewrichten: de symfyse en de beide sacro-iliacale gewrichten, ook wel afgekort als SI-gewrichten . De symfyse is niet een sy- viaal gewricht, maar een stevige verbinding die veel overeenkomst vertoont met een discus intervertebralis. De bekkenhelften worden door zeer stevige ligamenten bij elkaar gehouden. Sommige van die ligamenten liggen op wel 10 cm afstand van het gewricht waar ze, qua functie, toe behoren. Met elkaar vormen deze ligamenten de sterkste verbinding tussen twee botstukken die we in het lichaam hebben.

De BPV-reeks bestaat uit opdrachtenboeken. Deze opdrachten kunnen leerlingen gebruiken tijdens de beroepspraktijkvorming. Op elk moment in de opleiding en in elk werkveld kan een opdracht (één of meerdere keren) worden uitgevoerd. Voor afspraken over kennismaking, of meerdere keren) worden uitgevoerd. Voor afspraken over kennismaking, begeleiding, het afronden van de BPV-periode en planning kunnen zij bovendien gebruik maken van de zogenaamde ABCDopdrachten.Dit BPV-boek is speciaal ontwikkeld voor de opleiding mbo-verpleegkundige en is gebaseerd op het kwalificatiedossier mbo-verpleegkundige 2009 - 2010. Het is een vernieuwing van de vertrouwde serie BPV-boeken.

De BPV-reeks bestaat uit opdrachtenboeken. Deze opdrachten kunnen leerlingen gebruiken tijdens de beroepspraktijkvorming. Op elk moment in de opleiding en in elk werkveld kan een opdracht (één of meerdere keren) worden uitgevoerd. Voor afspraken over kennismaking, of meerdere keren) worden uitgevoerd. Voor afspraken over kennismaking, begeleiding, het afronden van de BPV-periode en planning kunnen zij bovendien gebruik maken van de zogenaamde ABCDopdrachten.Dit BPV-boek is speciaal ontwikkeld voor de opleiding Kraamzorg en is gebaseerd op het kwalificatiedossier Verzorgende 2009 -2010. Het is een vernieuwing van de vertrouwde serie BPV-boeken.

Om gesprekken tijdens het werk van verpleegkundigen optimaal te laten verlopen, is kennis over verschillende facetten van communicatie essentieel. Want wat is goed communiceren? Welke inzichten in eigen gedrag en welke vaardigheden zijn van belang? Hoe voorkom je misverstanden? Dit boek gaat hier op in.Het boek bevat zeven hoofdstukken. Hoofdstuk 1 gaat over gedrag, attitude en beroepshouding. Dat is de basis waarop de verzorgende of de verpleegkundige zijn of haar beroep opbouwt én waarop men terug moet kunnen vallen. Hoofdstuk 2 behandelt de communicatie en geeft inzicht in het communicatieproces en welke vaardigheden hierbij komen kijken. In hoofdstuk 3 worden aspecten behandeld die de oorzaak kunnen zijn van miscommunicatie. Hoofdstuk 4 gaat in op de professionele gespreksvoering met een overzicht van een aantal veel voorkomende gespreksvormen in de gezondheidszorg. Hoofdstuk 5 behandelt conflicten: het voorkomen en beheersen van (dreigende) situaties. In hoofdstuk 6 wordt uitvoerig stilgestaan bij de cultuurverschillen. Er worden in dit hoofdstuk praktische tips aangeboden. Daarnaast is er veel aandacht gegeven aan cultuur en welke mogelijkheden we hebben cultuurverschillen te overbruggen. Hoofdstuk 7 ten slotte, behandelt allerlei soort groepsgesprekken.

Iedereen krijgt wel eens te maken met kritiek van anderen. Aan de hand van veel herkenbare situaties en levendige voorbeelden uit de zorgpraktijk legt auteur Huub Buijssen je op een beeldende manier uit hoe je het beste kunt reageren op kritiek van familieleden. Hij reikt daarvoor negen eenvoudige, effectieve strategieen aan die je in staat stellen het contact met de familieleden van je patienten veel soepeler te laten verlopen.

Het komt in de zorg regelmatig voor dat patiënten orale medicatie niet meer goed kunnen innemen. Patiënten met deze problemen verblijven vaak in verzorgings-, verpleeg- of ziekenhuizen. Ook in de thuissituatie kan het voorkomen dat patiënten gevoed worden via een sonde of slikklachten hebben. Het is niet altijd makkelijk om te bepalen wat de beste manier van toedienen is. Dit handboek biedt een handvat bij het kiezen van de juiste toedieningswijze en eventuele alternatieve vormen en/ of middelen.De vierde druk van Handboek Enteralia is geheel geactualiseerd, hierdoor is bijvoorbeeld ook de Enteralialijst verrijkt met veel geneesmiddelen. Verder is in deze nieuwe editie voor het eerst een synoniemenlijst opgenomen.

Dyslexie kan heel vervelend zijn. Ook al ben je slim, dan kan het leren van talen je toch veel moeite kosten. Je moet misschien extra hard werken. En dan nog kan het gebeuren dat je onvoldoendes haalt. Geen wonder dat veel jongeren met dyslexie faalangst krijgen of de moed laten zakken en somber worden. Met hulp van deze training kun jij ervoor zorgen dat jij de dyslexie de baas blijft!Natuurlijk gaat dyslexie nooit over, maar je kunt er wel beter mee leren omgaan. Daarvoor is dit groepstrainingsprogramma Dyslexie de baas ontwikkeld. Het is in de praktijk uit geprobeerd, en het werkt! Jongeren met dyslexie geloofden na deze training meer in hun eigen kunnen. Ze hadden ook minder klachten. Zo waren ze minder gespannen voor schooltoetsen. Bovendien vonden ze het fijn om te horen dat ze niet de enigen waren met zulke problemen.Wat houdt het programma in?* Je krijgt informatie over dyslexie en de problemen die daar bij kunnen horen.* Je gaat oefenen met verschillende technieken om spanning te verminderen.* Je krijgt oefeningen om je zelf aan te leren om positiever te denken.* Je leert beter voor jezelf op te komen.* Je krijgt oefeningen om na te denken over je eigen studiegedrag* Je krijgt oefeningen om na te denken over je persoonlijke doelen.* Als je iets wil veranderen aan je studiegedrag krijg je oefeningen om te ontdekken wat voor jou werkt.* Je krijgt tips van jongeren met dyslexie.

chrijven over mensen die ziek geschoold volgens de laatste inzichten, zijn, vereist grote voorzichtig- volgens wetenschappelijke richtlijnen S heid. In de spreekkamer is er en de nieuwste ontwikkelingen. Maar vertrouwelijkheid en alleen op basis aan de basis van dit alles staat de ins- van die vertrouwelijkheid kan een pa- rerende collega. De huisarts of spec- tient zijn probleem vertellen. Mijn co- list die net even meer vertelt dan in de lumns zijn dan ook gebaseerd op de boeken staat, die onzekerheid durft te praktijk van alledag, op gebeurtenissen bespreken en de jonge collega de ru- die inspiratie geven tot een verhaal. De te geeft om zich te ontwikkelen. Die verhalen op zich zijn nooit de waar- vertrouwen geeft en bereid is verg- heid. Schrijven is een creatieve aange- singen of verkeerde inschattingen te legenheid waarbij ervaringen verwerkt bespreken en de lessen die daaruit - worden tot een verhaal. Schrijven is leerd zijn te delen. Op die manier kan daarmee vergelijkbaar met schilderen gezondheidszorg ook verbeteren en waarbij kleuren gemengd en gecombi- kan vakmanschap overgebracht w- neerd worden tot een beeltenis ont- den aan degene die in opleiding is. Een staat. Zo zijn ook mijn ervaringen tij- speciale dank aan hen die daaraan b- dens de huisartsopleiding gemengd gedragen hebben, is hier op zijn plaats. tot de columns waaruit deze bundel bestaat. Liesbeth Kooiman Mozambique, mei 2008. Onderling kennis en ervaring delen, is een van de bijzondere aspecten van het artsenvak.