Dermatoglifia

Slowo dermatoglifia pochodzi od dwóch greckich slów (derma, skin and glyphe, carve) i odnosi sie do form gradientu tarcia, które pojawiaja sie na dloniach i podeszwach stóp. Konfiguracje grzbietowe skóry zaczynaja sie rozwijac okolo 13. tygodnia ciazy. Cechy dermatoglifowe powstaja pod kontrola genetyczna, ale moga byc uzaleznione od czynników srodowiskowych. Podstawy genetyczne próchnicy zebów sa znane od dawna. Ostatnio naukowcy staraja sie zwrócic uwage na geny winowajcy bez podwazania przytlaczajacych wplywów srodowiska. W krajach rozwijajacych sie metody te sa trudne i finansowo kosztowne dla ich programu zdrowia publicznego. Kraje rozwijajace sie, z duza czescia stosunkowo uposledzonej i mniej swiadomej "klasy sredniej", maja duza liczbe dzieci ze zgnilizna zebów z wczesnym dziecinstwie próchnicy, którym mozna bylo latwo zapobiec. Dermatoglify ulatwiaja latwiejsza i bardziej ekonomiczna identyfikacje grup wysokiego ryzyka wczesnej próchnicy dzieciecej, ze wzgledu na jej terminowa i kompleksowa profilaktyke, szczególnie w krajach rozwijajacych sie, które maja ogromna populacje i stosunkowo mniejszy budzet na ochrone zdrowia.