W stronę Swanna

W murach mieszkania przy bulwarze Haussman Marcel Proust napisał "W stronę Swanna", pierwszą część powieściowego geniuszu "W poszukiwaniu straconego czasu". Jest to projekcja wspomnień, które docierają do nas opowiadane głębokim i wrażliwym głosem. Autor usiłuje w szukać wrażeń, utraconego czasu, który meandry pamięci próbują ożywić. Sięgając po książkę, odkryjesz bajkę, w której czas i przestrzeń łączą się. Jest to długi, ale namiętny, inteligentny i poetycki spacer przez wieczną teraźniejszość, przez Combray, przez pokoje dzieciństwa narratora, przez całe życie, które jest wiecznie płodne.
Książka była inspiracją dla hitu filmowego z 1984 roku "Miłość Swanna" z Jeremym Ironsem w roli głównej.
Marcel Proust (1871-1922) był wpływowym francuskim powieściopisarzem, krytykiem i eseistą, najbardziej znanym ze swojego magnum opus składającego się z siedmiu części "W poszukiwaniu straconego czasu". Urodzony i wychowany w mieszczańskich kręgach życia, otrzymał doskonałe wykształcenie, ale był również izolowany z powodu swojej orientacji seksualnej i żydowskiego pochodzenia. Zaczęły go dręczyć liczne problemy zdrowotne i myśli depresyjne, które znalazły ujście w jego najsłynniejszej powieści. Jego spuścizna literacka składa się głównie z siedmiotomowej powieści, kilku pośmiertnie opublikowanych opowiadań, esejów, szkiców i przekładów. Często określany jako jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku.